
ID: @Fakharmanesh

**«معمای عشق: آیا دوستت دارم برای خودت، یا برای حسی که در من میآفرینی؟»**
آیا بین دوست داشتن یعنی منفعت داشتن و لذت و شادی و هورمون های دوپامین و سروتونین رابطه ای هست ؟
### **مقدمه:**
همه ما عشق را یک احساس ناب و فراتر از منطق میدانیم. اما اگر علم و فلسفه ثابت کنند که دوست داشتن، ریشه در منفعت طلبی پنهان ما دارد، چه؟
آیا ما دیگران را دوست داریم چون منفعتی مثل شادی و لذت برای ما دارند ؟
آیا همه دوست داشتن ها اینطور هستند ؟
آیا این دیدگاه، جادوی عشق را از بین میبرد یا درک عمیقتری از آن به ما میبخشد؟
در این مقاله، از لا به لای گفتوگوهای فلسفی و عصبشناختی، به کشف پاسخی برای این پرسش میپردازیم.
---


### **پیشنهاد حذف درس عربی و جایگزینی با دروس کاربردی**
**دلایل حذف عربی:**---


ما قربانیان اصلی دروغهایی هستیم که خودمان میگوییم. این بار، نه به دیگران، که به خودمان.
**مغز ما یک نابغه در ساختن بهانه است**
وقتی از انجام کاری فرار میکنیم، مغز برای کاهش تنش و اضطراب ناشی از "تقصیرکار بودن"، بلافاصله یک "دلیل موجه" تولید میکند. «خواب ماندم»، «ترافیک بود»، «یادم رفته بود» — اینها تنها نوک کوه یخ هستند. مشکل اینجاست که ما خودمان هم این دروغ مصلحتی را باور میکنیم.
**چرا مغز ما این کار را میکند؟**



